حافظ صاحب یار؛ غلامرضا گل محمدنژاد؛ عیسی برقی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی و مولفههای آن در دانشآموزان بود. روش ﭘﮋوﻫﺶ نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با یک گروه گواه بود؛ و جامعه آماری آن، کلیه دانشآموزان پسر پایه دهم تجربی دوره دوم متوسطه شهر اهر درسال تحصیلی97-96 می باشد؛ که از میان آنها، 46 نفر به روش نمونه گیری خوشهای انتخاب و به طور ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی و مولفههای آن در دانشآموزان بود. روش ﭘﮋوﻫﺶ نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با یک گروه گواه بود؛ و جامعه آماری آن، کلیه دانشآموزان پسر پایه دهم تجربی دوره دوم متوسطه شهر اهر درسال تحصیلی97-96 می باشد؛ که از میان آنها، 46 نفر به روش نمونه گیری خوشهای انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش وگواه قرارگرفتند. جهت گردآوری دادهها پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو و تسینگ(2011) در ابتدا به عنوان پیشآزمون بر روی هر دوگروه آزمایش وگواه اجرا شد. سپس گروه آزمایش طی 13 جلسه تحت یادگیری معکوس؛ و گروه گواه تحت روش یادگیری سنتی در درس ریاضی قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات، برای هر دوگروه پس آزمون اجرا شد. دادهها با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی(تحلیل کوواریانس چندمتغیری) تحلیل شدند. یافتههای حاصل نشان دادند، یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی دانشآموزان موثر بوده؛ و همچنین براساس نتایج، تاثیر یادگیری معکوس بر همه مولفههای درگیری تحصیلی(شناختی، هیجانی، رفتاری و عاملیت) مثبت و معنادار است.